Belemmerende overtuigingen

 


Ze zijn zeldzaam, maar ze bestaan. En vandaag was er zo een. Een ochtend waar ik slechtgezind wakker werd. Echt slechtgezind. Somber, energieloos, een hoofd dat dicht zat van de allergie en een ontstoken schouder die weer opspeelde. Het liefst was ik in mijn bed blijven liggen, maar hey, er zijn ook kinderen die naar school moeten en werk dat moet gebeuren. 🤷‍♀️

Dus stond ik op, deed de ochtendroutine en ging aan mijn bureau zitten. Met geen greintje goesting en elke vezel die protesteerde. Vechtend tegen mijn gemoedstoestand en in de vastgeroeste overtuiging dat een werkdag ten laatste om 9u hoort te beginnen.

Ook al ben ik zelfstandig en kies ik eigenlijk mijn eigen uren. Ook al heb ik eigenlijk een rustige week en kan ik het me wel permitteren om het wat rustiger aan te doen vandaag. Ook al is dat een van de hoofdredenen dat ik zelfstandig geworden ben: mijn eigen keuzes kunnen maken en niet vasthangen aan strikte timings.

Toen ik door had dat werken niet ging lukken, besloot ik te gaan wandelen. Jas aan, oortjes in en podcast op. Toevallig een over innerlijke saboteurs. Want dat was de enige uit een reeks die ik nog niet beluisterd had.

Terwijl ik luisterde naar het verhaal over belemmerende overtuigingen die ons ervan weerhouden onze grootste dromen te realiseren en onszelf verder te ontwikkelen, zakte het inzicht in dat een van mijn grootste saboteurs het idee is dat ik altijd aan het werk moet zijn. Bezig moet zijn. Efficiënt en productief moet zijn.

Als het niet voor klanten is, dan bedenk ik zelf wel andere projectjes. Je zou mijn to do lijsten eens moeten zien. Ik ontspan wel, maar op geplande momenten. En als ik mezelf in de week wat me-time gun, dan geniet ik daar  wel van, maar voel ik me vooraf en achteraf vaak schuldig en heb ik het gevoel dat ik me moet verantwoorden. 

Hoewel het deze ochtend vrij fris was en bewolkt voelde ik stap na stap mijn slechte humeur verdwijnen. Samen met dat inzicht dat langzaam vorm kreeg. En samen met de zon die door het wolkendek probeerde te priemen. Hoewel de wolken vanmorgen alle recht hadden om er te zijn. Fluffy clouds: mijn lievelings. Ongelooflijk wat wollige wolkjes voor mijn gemoed doen.


 
Vorige
Vorige

Over mijlpalen en kopjes thee met een boodschap

Volgende
Volgende

De vonk doen overslaan via de know-like-trust-buy funnel